A w filmie obok technicznego mięcha sporo szczupakowego jerkowania…
Spodobał Ci się materiał? Możesz wesprzeć moją skromną osobę, stawiając mi wirtualną kawę… https://buycoffee.to/cykadaspinning/
Autor: admin5606
Jak łowić duże klenie? – Powrót do przeszłości
„Jak łowić duże klenie? Poradnik spinningisty.”
Ostatnio zdałem sobie sprawę z tego, że nie pamiętam kiedy ostatni raz miałem w ręku książkę poświęconą wędkarstwu. A przecież, jako dziecko zaczytywałem się we wszystkim co wpadło mi w ręce, a było związane z wędkowaniem i rybami. „Wędkarstwo rzeczne”, „Wędkarstwo jeziorowe”, „O rybach dla wędkarzy” i inne, często bardzo różnej wartości tytuły, były przeze mnie wertowane w nieskończoność. Uczyłem się z nich wędkarskiego abecadła i dowiadywałem się wielu, czasami bardzo zaskakujących dla młodego człowieka rzeczy, na temat życia i zwyczajów ryb.
Potem, życie moje meandrowało różnymi torami. W pewnym momencie największa pasja dzieciństwa, ustąpiła miejsca innym, by po latach finalnie powrócić z wielką siłą. Zmieniałem się ja, zmieniał się i świat. Wędkarstwo rozwija się dynamicznie. Rozwijają się metody, techniki i cała sprzętowa oprawa, która im towarzyszy. Żeby być na bieżąco trzeba czytać i oglądać, a tutaj niezastąpiony jest internet, pełen nowin i ciekawych materiałów. Z jednej strony to skarbnica wiedzy. Z drugiej, miejsce marketingowej nagonki. Każdego roku na rynku pełno nowości. Pięknych, błyszczących, kolorowych i mających sprawić, że staniesz się drogi konsumencie łowcą skutecznym i doskonałym. A ryby? Te chyba w tym wszystkim zmieniają się najmniej.
Weźmy za przykład, dajmy na to, takie klenie… Dalej trzymają się rzek i rzeczek. Dalej mają wielkie mięsiste pyski i karczycha, których nie powstydziłby się niejeden osiedlowy paker. Dalej uwielbiają się obżerać, i dalej niezmiennie trudno znaleźć inny gatunek, w tak pełnym sensie wszystkożerny jak kleń. Mimo galopującego wędkarskiego postępu, niezmienną pozostaje jeszcze jedna kwestia… Dalej niełatwo łowić duże klenie. Bez odpowiedniego bagażu wiedzy i doświadczenia, jest to w zasadzie niemożliwe. Bo one dalej są niezmiennie czujne i wredne, i choć wszystkożerne, bywają nieznośnie wybredne. I tutaj (Cały na biało…) na scenę wkracza Dawid Sokołowski ze swoją książką zatytułowaną „Jak łowić duże klenie? Poradnik spinningisty”
Autor – cały na biało… 😉
Tytuł jest przedni… Bo jak łowić ryby, to najlepiej te największe i nie inaczej jest w przypadku kleni. I jeżeli za pewnik przyjmiemy fakt, że ryby im starsze i większe, tym bardziej ostrożne i trudniejsze do złowienia, to w przypadku kleni poziom trudności wędkarskiego wyzwania rośnie nam tutaj wykładniczo.
Dawid Sokołowski (którego miałem przyjemność poznać osobiście) na łowieniu kleni spinningiem zjadł zęby. O tym najlepiej świadczą jego świetne i powtarzalne wyniki. Jeśli jednak ktoś sądzi, że po przebrnięciu przez krótkie słowo wstępne, od razu czeka nas w jego książce techniczne mięso, to może przeżyć spore zaskoczenie/zawód. W czasach informacji szybkiej, krótkiej i syntetycznej Sokołowski idzie nieco pod prąd obecnych czasów i stara się najpierw wprowadzić czytelnika w klimat podstępnych podchodów rodem z książek Karola Maya, mających na celu zaskoczenie przebiegłego i wytrawnego przeciwnika jakim jest stary, duży kleń. Sączy swoją opowieść powoli i testuje cierpliwość czytelnika, który chciałby się szybko i łatwo dowiedzieć tego jak łowić te duże klenie. Dla wszystkich niecierpliwych, mam radę… Wytrwajcie, a doczekacie się w końcu swojej nagrody. A trening cierpliwości przyda Wam się przy podchodzeniu dużych kleni, które zapewniam Was, wystawią ją na próbę wielokrotnie i to w dużo większym stopniu niż Dawid Sokołowski.
Do technicznego mięsa autor dociera w okolicach pięćdziesiątej strony i przyznam, że część ta była dla mnie przepysznie podanym poradnikiem, z masą syntetycznej i wartościowej wiedzy, tyczącej się w zasadzie wszystkich aspektów związanych z łowieniem dorodnych „kluch”. Dowiecie się tutaj w przystępnej i zwięzłej formie w zasadzie wszystkiego, co będzie Wam potrzebne by zacząć skutecznie łowić te piękne ryby. Porady obejmują kwestie gdzie i kiedy ich szukać. Jak skutecznie je podchodzić i przemieszczać się po łowisku. Jak dobrać sprzęt i rodzaj przynęty pod konkretne warunki, i w jaki sposób ją prowadzić tak, by przypasowała ona kleniowym preferencjom. Sokołowski podaje tę wiedzę z wyczuciem. Z jednej strony, uważny czytelnik jest w stanie wyciągnąć z tych porad multum praktycznej wiedzy. Z drugiej, autor jednak nie narzuca gotowych rozwiązań w kwestiach, gdzie zwykle jest pole manewru jeśli idzie o własne próby i doświadczenia (a tyczy się to chociażby budowy zestawu i doboru przynęt). Autor w tych momentach wskazuje kierunek i podaje wzór na osiągnięcie sukcesu, ale nie serwuje nam na tacy jedynego słusznego rozwiązania. Ta część książki to świetny kondensat wędkarskiej wiedzy i doświadczenia, która może pomóc uważnym czytelnikom zaoszczędzić wiele czasu zmarnowanego na potencjalnie nieudane eksperymenty nad wodą. Bo o ile generalnie zawsze warto poszukiwać nowych rozwiązań, to jednak szkoda czasu na wyważanie drzwi, które już dawno zostały otwarte. Merytoryczną wartość tej części książki oceniam bardzo wysoko.
Książka Dawida Sokołowskiego przypadła mi do gustu pod jeszcze jednym względem. Całościowo napisana została tak, byśmy w pogoni za wynikiem i rekordową rybą, nie zapominali o tym wszystkim, co obok tego również stanowi esencję wędkarstwa. O wczuciu się w klimat łowów. O wsłuchaniu i wpatrzeniu się w naturę. O szacunku i sympatii dla swojego sprytnego przeciwnika. O tym ile piękna jest w naszej pasji, jeśli tylko znajdziemy w sobie odpowiednie pokłady wrażliwości by je dostrzec. Książka ta stała się dla mnie swoistym wehikułem czasu, który poza potwierdzeniem i poszerzeniem mojej wędkarskiej wiedzy, pomógł mi przenieść się do przeszłości i przypomniał wiele pięknych chwil. I tego samego Wam moi drodzy czytelnicy życzę, polecając tę lekturę na długie zimowe wieczory. Po jej przeczytaniu, gdy już nadejdzie wiosna, na starcie z dużymi kleniami będziecie gotowi. Przynajmniej w warstwie teoretycznej. Bo godzin nad wodą zupełnie zastąpić się nie da. I całe szczęście, że tak jest…
Dawid Sokołowski, „Jak łowić duże klenie? Poradnik spinningisty.”, Wyd. Sensoholik 2023
Sklep gdzie możecie kupić tę książkę:
https://zwedkowani.sklep.pl/produkt/poradnik-spinningisty/
Blog Dawida Sokołowskiego
Spodobał Ci się materiał? Możesz wesprzeć moją skromną osobę, stawiając mi wirtualną kawę… https://buycoffee.to/cykadaspinning/
Kyorim Carza II C682MH 2,03m 10-28g – Jedziem panie w te dżerki…
To chyba już czwarty kij z serii Carza II od Kyorim’a, któy trafił w moje ręce. Tym razem przyszedł czas na najmocniejszego przedstawiciela tej linii wędek, czyli model MH w wersji castingowej. Czy wędka ta potwierdzi wysokie walory użytkowe całej serii? Zapraszam do lektury.
Carza II w wersji MH – to najmocniejszy kij w tej serii
Jak wygląda ten kij? Nie ma co się rozpisywać. Wszystko na ten temat napisałem przy okazji poprzednich testów kijów z tej serii (do których odsyłam zainteresowanych). Wygląd, wysoka jakość montażu, przelotki fuji „O” (w tym konkretnym wypadku 10 sztuk) i uchwyt kołowrotka typu Fuji ACS są wspólne dla wszystkich castingów Carza II. Jakimi konkretnie parametrami wyróżnia się zatem model MH?
Fuji ACS – jest wygodnie…
Wędka ma 203cm długości. Blank przy przelotce szczytowej ma 1,90mm średnicy. Przy dolniku wartość ta wynosi 10,4mm. Waga całości – 137,8g (wobec deklarowanych 142g). Kij ma dolnik umiarkowanej długości, jest dobrze wyważona i świetnie leży w ręku. Producent opisuje CW kija na zakres od 10 do 28g, a moc blanku określa na 10-20lb. Przy okazji deklaruje, że wędka dysponuje akcją typu Medium Fast.
Waga kija w kontekście jego rzeczywistej mocy jest bardzo rozsądna
Blank tej wędki ma umiarkowaną zbieżność i już przy wstępnych oględzinach, sprawia wrażenie zdecydowanie mocniejszego od producenckich deklaracji. Wstępne oględziny od razu też przynoszą konstatację, że kij jest zdecydowanie szybszy niż zapowiadany Medium Fast. Ktokolwiek miał do czynienia z innymi kijami z tej serii, nie powinien być tym faktem zaskoczony. Wszystkie wędki z tej serii są szybsze niż możemy wyczytać z ich danych katalogowych. Jak wędka ta sprawuje się w realnym użytkowaniu?
Kij z jednej strony szybki, z drugiej pięknie progresywny. Ta wędka pewnie wcina i świetnie trzyma ryby.
Po pierwsze, Kyorim Carza II w wersji MH to kij zdecydowanie mocniejszy niż deklaruje nam producent. Realny ciężar wyrzutowy tego kija oceniam na zakres od okolic 25g do mniej więcej 65g. W tym zakresie kij ładuje się odpowiednio, rzuca daleko i precyzyjnie, i posiada odpowiednią dynamikę.
Ponad 50g jerka na tym kiju nie robi wrażenia. Ten patyk może więcej.
Po drugie, kij ten jest Fastem (i to z tych szybszych). Blank tej wędki charakteryzuje się relatywnie wrażliwą, bardziej spolegliwą częścią szczytową i nieco mniej liniowym blankiem niż np. wersja M. Sprawia to, że kij sprawuje się nieco lepiej przy łowieniu na przynęty gumowe, niż wspomniana wyżej jego lżejsza wersja. Kij prezentuje dobrą progresywność blanku i dobrze pracuje pod rybą. W toku jego użytkowania nie zanotowałem najmniejszych problemów ze zwiększoną ilością spadów ryb.
TESTY UGIĘCIA:
Prawie kilogram na kiju, który pod tym obciążeniem prezentuje swoją dobrą progresywność.
Po trzecie, transmisja drgań jest tutaj na lepiej niż dobrym poziomie. Wszystkie kije z tej serii, z którymi miałem do czynienia, pewnie sygnalizują kontakt przynęty z drapieżnikiem czy podwodnymi przeszkodami. W tym wypadku, również nie ma powodów do narzekań. Kij umożliwia pewnie zacinanie w punkt i o to przecież chodzi.
Po czwarte… Do czego ten kij się nadaje?
Fuji „O”
Podobnie jak inne kije z tej serii wersja MH ma dość uniwersalną charakterystykę. Bardziej spolegliwy top, sugerować by mógł, że sprawdzić się on może przy łowieniu szczupaków na przynęty miękkie. Niemniej, niewielka długość tego kija, utrudnia nam podawanie lżej obciążonych i mniej lotnych przynęt gumowych, dedykowanych płytkiemu łowieniu szczupaków na większe odległości, co przydatne jest przy typowym obławianiu płytkich łąk podwodnych. W typowym jednak „chabaziowaniu”, gdy przynęty podawać musimy precyzyjnie pod konkretną trzcinę, kępę zielska, czy w upatrzoną lukę w grążelach, które z założenia niejako wiążą się z łowieniem na raczej bliższy dystans, kij ten sprawuje się po prostu świetnie.
Krótki dolnik ułatwia animację przynęt.
Wykorzystywałem tę wędkę również przy szczupakowym twitching’u. Sprawuje się przy tym dobrze, niemniej trzeba uwzględnić, że zakres wagowy obsługiwanych przynęt, ograniczy nam w tym wypadku ich wybór do największych dostępnych na rynku woblerów jak np. Kanata 160 od Megabass’a.
Jeśli twitching, to największym kalibrem…
Najwięcej jednak łowiłem tym kijem na jerki. Sprawował mi się on przy tym po prostu kapitalnie i dostarczył mnóstwo czystej wędkarskiej frajdy. Zakres CW, którym on dysponuje, wystarcza do komfortowego łowienia większością jerków w rozmiarach 10-13cm. Kij ten świetnie nimi rzuca, pozwala na zachowanie nad nimi pełnej kontroli i czystą zabawę towarzyszącą takiemu łowieniu. W tym sezonie większość szczupaków, które trafiłem na tego typu przynęty, złowiłem właśnie tym kijem.
14-centymetrowy Sweeper połknięty w całości… Lubię tę przynętę.
Oczywiście, przy łowieniu na większe wahadłówki, czy najcięższe modele szczupakowych obrotówek, (jak np. największe Pontoon’y21 czy Mepps Aglia 7), kij ten sprawował mi się również dobrze. To samo tyczyło się dużych przynęt typu VIB.
Jeden z moich znajomych, oglądając ten kij i oceniając go na sucho, zasugerował, że mógłby on sprawdzić się w ciężkim łowieniu sandaczy. Nie sprawdziłem tego, niemniej sugestia ta wydaje się dość ciekawa.
Pozostaje dokonać krótkiego podsumowania. Kyorim Carza II C682MH to wędka, za którą bez żadnych promocji trzeba aktualnie wysupłać jakieś 400 złotych. Za te pieniądze otrzymujemy bardzo dobry blank, uzbrojony w przyzwoite, markowe komponenty. Kij jest lekki i bardzo przyjemny użytkowo. Wytargałem nim z wody sporo szczupaków w różnych rozmiarach i nie ukrywam, że wędka ta wywarła na mnie jednoznacznie pozytywne wrażenie. Przy jakichś promocjach można go wyrwać nieco taniej, ale generalnie Kyorim nie rozpieszcza nas ostatnio jakimiś spektakularnymi obniżkami. Nawet jednak w tej cenie, kij ten prezentuje bardzo dobry stosunek jakości do ceny. Kyorim ponownie, pokazuje, że nawet jego niedrogie serie kijów prezentują wysoką jakość wykonania i mają bardzo satysfakcjonujące walory użytkowe.
Bardzo fajna wędka…
Link do wędki na sklepie fabrycznym Kyorim:
Spodobał Ci się materiał? Możesz wesprzeć moją skromną osobę, stawiając mi wirtualną kawę… https://buycoffee.to/cykadaspinning/
Wideorecenzja PureLure Seabed SD-762L już na moim kanale YouTube
Spodobał Ci się materiał? Możesz wesprzeć moją skromną osobę, stawiając mi wirtualną kawę… https://buycoffee.to/cykadaspinning/
PureLure Seabed SD-S762L – Maszynka do Drop Shot’a…
Jeden z kijów z serii Seabed już tutaj opisywałem. Czas na drugi, czyli pierwszy z tej linii wędek, który kupiłem. Na papierze wędki te wyglądają bardzo podobnie. Czy w praktyce też nie ma między nimi większych różnic? Są… Zainteresowanych zapraszam do lektury.
PureLure Seabed SD-762L
Gdy położymy oba te kije obok siebie, już na pierwszy rzut oka zauważamy pierwsze różnice. Główną z nich, która narzuca się naszej uwadze to spora różnica w grubości blanków tych kijów. Blank modelu S762L, ma zdecydowanie grubszy dolnik (11,3mm przy 9,2mm w wersji S752L+). Przy niemal identycznej długości kijów (228cm do 226cm) i zbliżonych średnicach topów (1,4mm do 1,3mm), blank tejże wersji ma znacząco większą zbieżność. To może nam sugerować nie tylko większy zapas mocy w dolniku tego kija, ale też inną charakterystykę pracy blanku.
Znacząca różnica w grubości dolników widoczna gołym okiem…
Mimo znaczącej różnicy w wyglądzie tych kijów, nie przekłada się to na znaczące różnice w masie. Opisywany kij waży realnie 99,9g (wobec deklarowanych 102,2g) co daje nieco ponad gram różnicy w porównaniu do wersji L+ (98,8g). Trzymając jednak tenże kij w ręce wydaje się nam, że różnica ta jest ciut większa. Po części może to oczywiście wynikać z autosugestii, ale bardziej składałbym to wrażenie na różnicę w wyważeniu tych wędek. Środek ciężkości wersji L jest nieco przesunięty do przodu w porównaniu do wersji L+. Kij delikatnie, ale w sposób zauważalny, ciąży ku szczytówce. Zjawisko to, nie występuje tutaj jednak w stopniu na tyle znaczącym, by było uciążliwe.
Poziom wykonania/wykończenia obu tych kijów jest tożsamy, czyli bardzo dobry. Zastosowane komponenty pochodzą od Fuji (uchwyt TVS i przelotki z serii Alconite). Wszystko jest zrobione tutaj jak trzeba, kije wyglądają bardzo efektownie i nie za bardzo jest się tutaj do czego przyczepić.
Fuji Alconite
Różnice pojawiają się, gdy porównujemy te wędki w praktycznym użytkowaniu i są one logiczną konsekwencją różnic konstrukcyjnych, które zauważamy. Model S762L to wędka bardzo szybka, wyposażona w delikatny spolegliwy top, za którym szybko włącza się mocny kręgosłup tego kija. To sprawia, że ma ona nieco „wklejankową” charakterystykę, czym różni się ona zauważalnie, od bardziej zrównoważonej charakterystyki delikatniejszego blanku w wersji S752L+.
TESTY UGIECIA:
Z tego zaś w prosty sposób wynika to, że kij w wersji L jest wędką o jeszcze bardziej specjalizowanej, opadowo-dropshotowej charakterystyce. Analogicznie też, zdecydowanie mniej będzie się on nadawał do innych spinningowych zastosowań, w których wersja L+ radzi sobie całkiem dobrze. Niemniej trzeba przyznać, że gdy dochodzimy do łowienia tym kijem metodą Drop Shot, ta specjalizacja sprawia, że pokazuje on przy tym pazury. Podobną sytuację mamy tu zresztą przy łowieniu w delikatnym opadzie.
Fuji TVS, dolnik Monocoque
Finezyjny top tego kija pozwala rzucać mu wabikami, których masa całkowita dołem w zasadzie pokrywa się z deklarowanymi przez producenta okolicami już 2,5-3g. Posiadany przez ten kij zapas mocy w blanku, pozwala mu bez problemów obsługiwać zestawy Drop Shot, których masa całkowita dobiega górą okolic nawet 20g. Kij pozwala na finezyjną prezentację niewielkich wabików, ale posiada na tyle mocny kręgosłup i jest tak cięty, że bez problemów pozwala skutecznie łowić oprócz okoni, również sandacze i to wcale niemałe.
Sandacze można łowić skutecznie na finezyjne kije, które wcale nie muszą przypominać działaniem kija od szczotki. Kluczem tutaj jest stosowanie bezwzględnie ostrych haków.
Ułatwia nam to dobra czułość tego kija. Transmisja drgań wydaje się co prawda subiektywnie minimalnie niższa niż w wersji L+, ale znajduje się ona na poziomie, który nie powinien budzić naszych zastrzeżeń. To czuły patyk umożliwiający bardzo przyjemne i skuteczne łowienie.
Finezyjny i mocny zarazem
Który, z opisywanych Seabed’ów podoba mi się bardziej? To kije podobne, ale jednak różne. Mi się bardziej podoba, delikatniejszy, lepiej wyważony, czulszy i bardziej uniwersalny L+. Niemniej w razie potrzeby nieco cięższego łowienia, tak w opadzie, jak i Drop Shot’cie, posiadający większy zapas mocy i sztywniejszy kręgosłup model L, dysponuje atutami, które dają mu ewidentne przewagi nad delikatniejszym, bardziej progresywnym „młodszym bratem” z serii. Zastanawiając się nad kupnem jednego czy drugiego, trzeba sobie samemu najpierw zadać podstawowe pytanie: Do czego ma mi służyć ten kij? I dopiero po odpowiedzeniu sobie na nie, podejmować decyzje…
Seabed w akcji…
Link do wędki na sklepie fabrycznym PureLure:
https://s.click.aliexpress.com/e/_DEllhVV
Spodobał Ci się materiał? Możesz wesprzeć moją skromną osobę, stawiając mi wirtualną kawę… https://buycoffee.to/cykadaspinning/
Czarny piątek, czyli czwartek już jutro…
Listopadowe promocje na Aliexpress trwają w najlepsze. Zaczęło się 11ego. Teraz czeka nas Black Friday, który rusza o godzinie 9.00 w czwartek 23 listopada. Część z Was moi drodzy czytelnicy pewnie już porobiła zakupy. Część mogła się spóźnić, bo kody rabatowe wskakiwały w tej edycji bardzo kapryśnie. Nic straconego. Zanosi się na porządne obniżki i dobre oferty. Dla wszystkich, którzy mają problem z ogarnięciem radosnego chaosu zakupów na Ali, mam kilka krótkich, szybkich rad…
- Aliexpress to wielka platforma handlowa, na której swoje miejsce znajduje wiele przeróżnych sklepów. Są tam i sklepy firmowe wielkich firm/marek azjatyckich, są też pojawiające się czasami firmy typu krzak. Dziś jest, jutro jej ni ma. Jeżeli sami zapuszczacie się w te ostępy, sprawdzajcie wiarygodność sprzedawcy. Patrzcie na ilość osób obserwujących sklep, i oceny sprzedawcy. Unikniecie kłopotów.
- Zawsze przy rozpakowywaniu przesyłki z Ali nagrywajcie to telefonem/kamerą. W razie gdyby towar dotarł do Was w stanie naruszonym, albo w paczce nie byłoby tego czego się spodziewaliście, takie nagranie pozwoli rozstrzygnąć ewentualny spór ze sprzedawcą na Waszą korzyść w kilkanaście minut. Na nagraniu, przed otwarciem paczki, pokażcie stan opakowania i list przewozowy z widocznym numerem przesyłki.
- To że są promocje, nie znaczy, że wszystko jest w promocji. Szukajcie towarów oznaczonych logiem Black Friday w ofercie sprzedawcy. Na te towary będą realne, duże zniżki.
- Żeby kupić taniej na wyprzedażach na Ali, trzeba kupować umiejętnie. Ali daje wiele możliwości zbicia ceny, trzeba je jednak w sposób świadomy wykorzystać. Podstawowe typy, wzajemnie kumulujących się zniżek, z którymi mamy do czynienia przy okazji takich Eventów to:
a) Zniżki automatyczne np. 14zł rabatu od każdych wydanych 70zł (zniżka automatyczna na towary wystawione do promocji w jutrzejszym Black Friday, max 56zł)
b) Kupony rabatowe sklepów – Do odbioru (często naliczane automatycznie) na konkretnym sklepie, na którym robimy zakupy
c) Kupony rabatowe Aliexpress – Czasem Ali wręcza nam je po wejściu w aplikację, czasem trzeba odebrać je w centrum kuponów. Oznaczają zwykle dobry, jednorazowy rabat na pojedynczy zakup.
d) Kupony rabatowe do wygrania w grach na aplikacji (Zwykle szkoda mi na nie czasu. Za dużo trzeba tracić go na głupoty by uciułać kilka złotych rabatu.)
e) Jednorazowe kody rabatowe – zapewniają sięgające kilkunastu procent zniżki, które otrzymujemy po wpisaniu kodu w odpowiedniej rubryczce na etapie finalizowania zakupu. Kody warto wykorzystać w miarę szybko po ruszeniu promocji, bo potrafią szybko się wyczerpać. Potem czasem znowu zaczynają działać, czasem nie, czasem pojawiają się nowe, czasem działają te stare – taka ciuciubabka… Ale zwykle bardzo opłacalna. Moja rada: Jeżeli macie coś upatrzonego, kupujcie je jako pierwsze i korzystajcie z kodów szybko. Potem można się bawić…
W najbliższej promocji powinny (ale należy założyć że nie będzie tak w każdym przypadku) zadziałać następujące kody:
Kody na 6$ rabatu od zakupu za minimum 45$:
SPBF6, BF8, pepperpl6, sppepperpl6, LowcyChinPL8 + BFS6 (6$ od 50$)
Kody na 10$ rabatu od zakupu za minimum 80$:
SPBF10, BF10, pepperpl10, sppepperpl10, LowcyChinPL10, 23AE10 + BFS13 (13$ od 110$)
Kody na 20$ rabatu od zakupu za minimum 150$:
SPBF20, BF20, pepperpl20, sppepperpl20, LowcyChinPL20, 23AE20 + BFS22 (22$ od 180$)
Kody na 30$ rabatu od zakupu za minimum 250$:
SPBF50, BF20, LowcyChinPL50, BFS30
Kody na 50$ rabatu od zakupu za minimum 300$:
BF50, pepperpl50, sppepperpl50, 23AE50
Kody na 80$ rabatu od zakupu za minimum 450$:
SPBF80, BF80, pepperpl80, sppepperpl80, LowcyChinPL80
5. Zwracajcie uwagę na formy wysyłki. Czasem warto dopłacić kilka złotych, by przesyłka była szybsza i monitorowana. Z doświadczeń wielu osób wynika, że lepiej unikać wysyłki Fedex’em, który narzuca swoje płatne usługi celne, lub domaga się opłacania raz już odprowadzonego VAT’u
6. Na co zwrócić uwagę w trakcie tej promocji moim zdaniem? Kilka rzeczy podpowiem…
Świetne promocje będą u PureLure, firmy produkującej bardzo ciekawe wędki. Warto rzucić okiem na poniższe i inne modele wędek na ich sklepie fabrycznym:
Sharpen: https://s.click.aliexpress.com/e/_DCd66pt
Sense Cedan: https://s.click.aliexpress.com/e/_Dnbb4GR
Zero: https://s.click.aliexpress.com/e/_DltV6NZ
Zana: https://s.click.aliexpress.com/e/_DkzWM1p
Seabed: https://s.click.aliexpress.com/e/_DnPoRVN
Wild: https://s.click.aliexpress.com/e/_De8CYB9
U Kyorim’a w dobrej cenie do wyrwania będzie np. świetna Ultina Bass Game i kije z serii Carza III
https://s.click.aliexpress.com/e/_DBeyxVN
https://s.click.aliexpress.com/e/_DenvrsF
I tak można szukać dalej. U Kingdoma w promocji np. kije Solo II i WormMaster
https://s.click.aliexpress.com/e/_DkNNt4x
https://s.click.aliexpress.com/e/_DeO5eKb
Tsurinoya obniża ceny na kołowrotki:
https://s.click.aliexpress.com/e/_DBMGmYJ
https://s.click.aliexpress.com/e/_DnL5ZDV
I tak dalej, i tak dalej… Ja ze swojej strony życzę wszystkim zakupów udanych i przemyślanych. Nie traćcie głowy, chociaż wiem, że czasami bywa z tym niełatwo…
Favorite Blue Bird 732UL-S 2,22m 1-7g – Czyli po co komu kontrola jakości?
Kije sygnowane logiem ukraińskiego producenta Favorite, robią u nas sporo zamieszania. Na licznych forach i grupach dyskusyjnych, mnożą się entuzjastyczne opinie i oceny tego sprzętu. Seria wędek Blue Bird to chyba jedne z najbardziej hajpowanych kijów w ostatnim czasie. Czas temu miałem okazję je sobie pooglądać na jednych z targów wędkarskich. Pooglądałem, pomacałem, odstawiłem na stojak i pewnie bym do nich nigdy nie wrócił, gdyby nie liczne głosy widzów mojego kanału, którzy byli ciekawi mojej opinii na ich temat. Cóż… Skoro zainteresowanie było tak duże, trzeba było zareagować. Tak więc, wedle życzenia, proszę bardzo! Zapraszam na garść moich refleksji na temat Blue Bird’a…
Favorite Blue Bird
Blue Bird przyjeżdża do nas w skromnym pokrowcu, ozdobionym charakterystycznym logo z głową ptaka. W środku kryje się nasze wyczekiwane cudo – Blue Bird 732UL-S. Delikatny sprzęt z wklejaną szczytówką dedykowany lekkiemu jigowaniu. Czas na pierwsze oględziny i pierwsze wrażenia.
Nazwa zobowiązuje…
Kij ma 222cm długości. Wedle danych katalogowych powinien ważyć 79g. Oczywiście zweryfikowałem ten parametr. Waga elektroniczna pokazała mi równe 80g – jest OK. Waga deklarowana w zasadzie nie rozmija się z rzeczywistą. Kij jest lekki, niemniej jego wyważenie dość dalekie jest od ideału. Wędka ciąży ku szczytówce, niemniej przy tak niewielkiej masie całkowitej, można z tym jakoś żyć. Tragedii nie ma.
Waga, w zasadzie zgodna z deklarowaną…
Top wędki wieńczy delikatna, czuła, mocno spolegliwa wklejana szczytówka pomalowana na kolor biały. Jej średnica przy przelotce szczytowej wynosi 0,85mm. Blank wędki wykonano z carbonu 30T i przy dolniku ma on 8,8mm średnicy. Zbieżność blanku jest umiarkowana, podobnie jak jego średnica. Nie wygląda może topornie, ale też nie wydaje się nam szczególnie delikatny i finezyjny.
Krótka, delikatna i dość spolegliwa wklejka pomalowana na biało.
Wędkę uzbrojono w 9 przelotek na jednostopkowych ramkach. Producent chwali się w marketingowych opisach, że ringi te winny być analogami Torzite’ów od Fuji. Nie będę się do tych szumnych deklaracji odnosił. Papier przyjmie wszystko. Mogę się natomiast z pełną odpowiedzialnością odnieść do tego jak się prezentują te ringi na tzw. „oko” i jak wygląda jakość ich montażu.
Przelotki… Co do porównań do Torzite’ów, nie będę tego komentował…
Ringi na pierwszy rzut oka wyglądają ok. Jakość ich montażu zaś, wygląda jak jakiś ponury żart prowadzącego. Przelotki zamontowano krzywo i niechlujnie. Ringi nie trzymają się osi blanku, oraz nie trzymają linni prostej na nim. Skala ich myszkowania po blanku bardziej może się skojarzyć z kijem na poziomie bazaru, niż z wędką kosztującą prawie 400 złotych. Do tego dochodzi nam zdecydowanie niepowalająco zrobione lakierowanie omotek. Niejako na deser, w zakupionym przeze mnie egzemplarzu Blue Bird’a otrzymałem dorodną plamę z lakieru na blanku. Ręce mi opadły. Dawno nie miałem w rękach tak kiepsko wykończonej pod tym względem wędki. W kontekście jej ceny, sytuacja ta zahacza o poziom ciężkiej żenady. WSTYD I SROMOTA.
Tak się montuje przelotki w Favorite za prawie 400 złotych… Jeden obraz za tysiąc słów… Jaka piękna katastrofa…
Dolnik kija wyposażono w uchwyt kołowrotka Fuji IPS i charakterystyczne, ostro ścięte gripy z pianki EVA. Całość leży dobrze w ręku. Czy design dolnika jest atrakcyjny, czy nie, każdy musi sobie odpowiedzieć sam. Ja, z całą pewnością mogę stwierdzić, że w pogoni za wyróżniającym się designem, projektant tego kija grubo rozminął się z zachowaniem funkcjonalności całego projektu.
Uchwyt IPS i charakterystycznie ścięty grip…
Co jest nie tak? Ostro ścięte gripy, za każdym razem gdy wędkę wstawiamy, bądź wyciągamy z typowego pionowego uchwytu rurowego (u siebie używam tych od Berkley’a) zahaczają nam o krawędź rury doprowadzając nas do szewskiej pasji. Co więcej, po kilku wyjazdach i związanych z tym licznymi uderzeniami piankowych gripów o krawędzie uchwytów, na wspomnianych gripach widać już pierwsze uszkodzenia pianki. Ci którzy łowią z brzegu, bądź nie używają takich uchwytów, pewnie problemu nie zauważą. U mnie problem ten wystąpił i oceniam go jako mocno uciążliwy.
Na piance widoczne już pierwsze uszkodzenia od uchwytów rurowych…
Jak Blue Bird sprawuje się w praktycznym użytkowaniu? Zacznijmy od akcji tego kija… Wedle informacji producenta kij ten powinien być X-Fast’em. W rzeczywistości do X-Fast’a Blue Bird’owi wiele brakuje, co jednak nie oznacza w tym przypadku nic złego. Blue Bird 732UL-S okazuje się delikatnym i finezyjnym Fastem, o przyjemnie progresywnym blanku. Kij z jednej strony pozwala dynamicznie animować niewielkie przynęty miękkie i pewnie wcinać okonie. Z drugiej strony pod relatywnie niewielkimi rybami bardzo przyjemnie się ugina i świetnie amortyzuje zrywy walczącej ryby. Ten kij świetnie trzyma ryby i gubi je bardzo rzadko.
Kij ładnie gnie się pod rybą. Blank jest dostatecznie szybki i mile progresywny.
Realne CW tego kija oceniłbym na zakres od okolic 2g, do okolic 10g. Dolna wartość tego parametru pozwala nam, już przy bardzo cienkich plecionkach (sam testowałem kij używając linki 0.2 PE), na rzuty wabikami na zadowalające odległości. Górna zapewnia jeszcze zadowalającą dynamikę w podbiciu. Generalnie realny zakres użytecznego CW należy w tym kiju ocenić pozytywnie.
TESTY UGIĘCIA:
Do omówienia pozostaje nam kwestia czułości tego kija, a jest to bez wątpienia najmocniejsza strona tej wędki. Transmisja drgań stoi tutaj na bardzo dobrym poziomie, szczególnie gdy uwzględnimy to na jakiej półce cenowej ta wędka się znajduje i jak niewysokiego modułu węgla użyto w konstrukcji tego blanku. Pod względem czułości kij ten mocno mnie zaskoczył na plus. W swojej kategorii cenowej kij ten prezentuje się pod tym względem bardzo dobrze. W tej kwestii nie ma się tutaj do czego przyczepić. Można tylko chwalić.
Babole, babole…
Pozostaje nam dokonać teraz jakiejś próby podsumowania… Favorite Blue Bird, w testowanej wersji, to kij pełen kontrastów. Z jednej strony mamy tu bardzo przyjemny w użytkowaniu, czuły, dostatecznie szybki, finezyjny blank, który daje w trakcie użytkowania dużo satysfakcji. Z drugiej strony, jakość wykonania tej wędki woła o pomstę do nieba. Wyważenie należałoby poprawić, zaś gripy so po prostu do wymiany, chyba, że kija tego nie będziemy używać na środku pływającym, wyposażonym w pionowe uchwyty wędek.
I kolejne…
Wędka ta dobitnie pokazuje jak można skutecznie obniżyć potencjał udanego blanku i do jak żałosnego efektu finalnego doprowadzić może brak sensownej kontroli jakości. Wołanie za ten kij około 400 złotych, przy tak marnym poziomie wykonania, to delikatnie mówiąc kpina i kiepski żart. Można jednak podejść do tematu inaczej. Można zażądać od sprzedającego by wybrał nam sensownie wykonany egzemplarz i wtedy można części tych problemów uniknąć, a wędka ta w tej cenie nabiera nieco więcej sensu. Wszystkim chcącym sprawić sobie Favorite’a, sugeruję uważnie oglądać dostępne egzemplarze, lub domagać się od sprzedawcy dokonania odpowiedniej selekcji. Jeżeli tego nie zrobicie, może w Wasze ręce, trafić takie cudo jak moje i, na moje oko, mina może wtedy niejednemu entuzjaście niebieskich ptaków mocno zrzednąć.
Montowany na gumowy oring uchwyt przynęty
Osobiście, sam nie do końca wiem co z tym fantem dalej zrobić… Zwykle po testach, jeżeli kij nie zostaje u mnie na dłużej, staram się jakoś go sprzedać i odzyskać część pieniędzy. W tym wypadku jednak, próba wciśnięcia komuś takiego wybitnego egzemplarza to jednak trochę wstyd. Jeśli ktoś od Favorite wpadnie tutaj, to informuję, że za wędkę zapłaciłem 380 złotych i chętnie odzyskam tę kwotę i odeślę kij „do domu”. Mój mail znajdziecie w zakładce „Kontakt”. Gwarantuję, że o fakcie wybawienia mnie od tego udanego egzemplarza rzetelnie poinformuję w osobnym wpisie. A tymczasem wszystkim życzę samego dobrego i by przelotki były proste, kije nieuwalone lakierami, a wyważenie wędek i ergonomia bez zarzutu. Eeeech… Ależ by było pięknie…
Blue Bird w akcji raz jeszcze…
Spodobał Ci się materiał? Możesz wesprzeć moją skromną osobę, stawiając mi wirtualną kawę… https://buycoffee.to/cykadaspinning/
Qbrick System One 450 Basic – Pakuj się do skrzynki!
Czas temu opisywałem tutaj organizer popularnej w marketach budowlanej marki Qbrick, dla którego znalazłem genialne zastosowanie, jako środka przechowywania i transportu dla przynęt okoniowych. Od jakiegoś już czasu drugi ich produkt robi u mnie przy wędkarskich zastosowaniach kapitalną robotę. Poznajcie skrzynię System One 450 Basic.
Qbrick System One 450 Basic
Pontony w zastosowaniach wędkarskich mają swoje wady i zalety. Sam pływam pontonami od lat i temat ten jest znany mi od podszewki. Zdaję sobie sprawę z plusów i minusów dmuchańców i wprowadzam modyfikacje, które niwelują te drugie, i czynią łowienie z pontonów wygodniejszym i bardziej bezpiecznym. Nie będę teraz jednak się na te wszystkie zagadnienia rozpisywał. Zostawię je sobie na oddzielny materiał. Tutaj skupię się tylko na jednym z nich. Opowiem o tym, jak poradziłem sobie z problemem braku wodoodpornych bakist na pontonie i zarazem kwestią zastąpienia oryginalnych siedzisk czymś wygodniejszym i bardziej praktycznym. Poszukiwanym rozwiązaniem obu tych problemów okazały się u mnie wspomniane w tytule skrzynie.
Wygodne łowienie z pontonu wymaga pewnych modyfikacji.
Zacznijmy od tego, że większość znanych mi użytkowników pontonów chętnie rezygnuje w pontonach wędkarskich z fabrycznych ławek. Ja również pozbywam się ich na samym początku użytkowania. Ławki te zajmują sporo miejsca, utrudniają komunikację na pokładzie, a że przy tym wszystkim są bardzo nisko zamocowane, finalnie okazują się na dłuższą metę po prostu niewygodne. Podkurczone w pozycji siedzącej nogi, dają się na nich szybko we znaki. A im człowiek wyższy, tym gorzej ta sprawa wygląda.
Niewiele, ale jednak wyżej niż oryginalne ławeczki.
W przypadku pływania na silniku elektrycznym, czy przemieszczania się przy użyciu niewielkiej spaliny, można po prostu usiąść na balonie pontonu i ławka już nie jest potrzebna. Problemem jest sytuacja gdy pływamy pontonem w ślizgu. Siedzenie na balonach wtedy raczej odpada. Koledzy wstawiają do pontonów różne krzesełka, montują fotele obrotowe, a mi te opcje niezmiennie nie pasowały. Zacząłem szukać skrzyni. Takiej, która bez problemu wytrzymałaby ciężar dużego chłopa. Takiej, która byłaby odpowiednio wysoka by siedzieć na niej wygodnie. Takiej, do której byłbym w stanie zmieścić odpowiednią ilość pudeł przynętowych w popularnych rozmiarach. I takiej, która byłaby wodoszczelna, zapewniając bezpieczeństwo moim rzeczom w wypadku bycia złapanym przez ulewę. Do tego wszystkiego chciałem od tej skrzyni jeszcze jednej rzeczy – żeby nie była droga. Mission impossible? A jednak nie… W końcu znalazłem.
Na środku widoczna wykonana przeze mnie półka z uchwytami pionowymi na wędki i składanymi uchwytami na napoje…
Skrzynia Qbrick System One 450 Basic to solidny kawał pudła. Pojemnik ma 42cm wysokości. Jego długość to 58,5cm a szerokość wynosi 38,5cm. Szeroka, płaska klapa pozwala wygodnie na niej usiąść, zaś wysokość skrzyni nieco poprawia sytuację w porównaniu do ławek na większości popularnych u nas pontonów. Producent gwarantuje, że skrzynia wytrzyma nacisk 120kg. Ja ważę nieco więcej i skrzynia bez problemu daje radę. Liczne przetłoczenia i żebrowania konstrukcji, wzmacniają ją i dają jej niezbędną sztywność i wytrzymałość. Całość wygląda solidnie i zachowuje przy tym na rozsądnym poziomie swoją masę – skrzynie nie są ciężkie.
Wieko skrzyni okazuje się wygodnym siedziskiem.
Gdy zajrzymy do środka oczom naszym rzuca się kilka istotnych szczegółów. Po pierwsze to, że wnętrze skrzyni można podzielić na trzy oddzielne przedziały przy użyciu załączonych przegród. Dobrze widoczna jest też czerwona uszczelka, zapewniająca skrzyni szczelność, a co za tym idzie bezpieczeństwo schowanym w niej rzeczom. O użyteczności tej skrzyni do celów wędkarskich nie decyduje jednak fakt, że jej wnętrze można podzielić na trzy części, lecz to, jakie te części mają wymiary. Szukałem przecież czegoś, w co można sensownie poukładać pudła wędkarskie w popularnych rozmiarach. Pod tym względem skrzynia ta jest po prostu kapitalna.
Wnętrze przestronne i sensownie podzielone. Widoczna czerwona uszczelka wieka. Skrzynia jest całkowicie szczelna.
Środkowy przedział, który ma 20cm szerokości okazuje się idealny do wstawiania do niego w pionie popularnych pudełek przynętowych w rozmiarze 27x18cm. Pudełka takie oferują wszyscy producenci wędkarskich pojemników. Są one też podstawowym pojemnikiem znajdującym się w zestawie z torbami wędkarskimi typu „Lidlówka”. W ten jeden przedział skrzyni wchodzi nam cały zestaw z Lidlówki czyli 6 sztuk, a to już całkiem słuszna ilość.
W środkowy przedział wchodzi 6 klasycznych pudełek 27x18cm. Zostaje odrobina luzu, żeby dało się je wyciągać.
Do zagospodarowania pozostają nam dwa boczne przedziały. Tutaj musiałem się nakombinować. Przydałoby się mieć też w zestawie opcję na większe pudła niż rozmiar 27x18cm. Popularne duże pudła w rozmiarze 36x22cm nie włażą – postawione na boku, okazują się ciut za wysokie. Po pewnych poszukiwaniach, rozwiązaniem okazały się duże pudła Meiho Versus VS-3040, które mają rozmiar 33×22,1cm. Pudła te dzięki swoim rozmiarom (w tym wysokości 5cm) okazują się dobrą opcją na duże wabiki spinningowe. W każdy z bocznych przedziałów wchodzą takie dwa, i pozostaje jeszcze miejsce na dodatkowe pudło 27x18cm między nimi oraz na trochę drobniejszych akcesoriów, lub dwa małe pudełka w rozmiarze 20×13,5cm (rozmiar mniejszych pudełek z Lidlówki).
Trzy rodzaje pudeł, które tworzą moim zdaniem najsensowniejszy „wsad” do skrzyni Qbrick.
Oczywiście nic nie stoi na przeszkodzie, żeby do bocznych przedziałów załadować dokumenty, klucze, telefon, komplet przeciwdeszczowy, czy sprzęt video w postaci kamerki z osprzętem. Skrzynia okazuje się też niegłupią opcją na spakowanie zapasów jedzenia i picia. W boczne przedziały można zaladować spore zapasy. Wysokość skrzyni pozwala wstawić do niej pionowo nawet 1,5 litrowe butelki z wodą. Co więcej, gruby plastik skrzyni okazuje się całkiem niezłym izolatorem termicznym. Wstawione do niej schłodzone napoje, przez relatywnie długi czas pozostają przyjemnie chłodne.
Pudła Meiho Versus VS-3040 to bardzo sensowne pojemniki. Jakość wykonania jak to u Versus’a – jest doskonała.
Czy skrzynia ta ma jakieś wady? Oczywiście, że tak. Niemniej, nie są one dyskwalifikujące. Wymieniłbym dwie główne wady, które zauważyłem w toku całkiem długiej ich już eksploatacji. Pierwszą z nich są wyjmowane przegrody, które w mojej opinii siedzą w swoich gniazdach zbyt lekko. Przy wyciąganiu pudeł trzeba uważać by razem z pudłami nie wyciągnąć również wyżej wspomnianej przegrody.
Duże pudła z „Lidlówki” dają radę przy niewielkich i całkiem sporych przynętach.
Drugim minusem są sworznie zawiasów, które mają tendencję do samoistnego wysuwania się. Co jakiś czas trzeba je skontrolować i w razie potrzeby dopchnąć na swoje miejsce. Poza tymi dwiema drobnostkami żadnych większych wad nie widzę. Chyba, że jako wadę potraktujemy to, żeby w trakcie pływania ślizgiem, nie wykonywać zbyt gwałtownych zwrotów, bowiem skrzynia, nie będąc zamocowaną na stałe do podłogi pontonu, może się (wbrew wrażeniu nieograniczonej stabilności) po prostu wywrócić wraz z dosiadającym ją „Kozakiem”. To zaś w połączeniu z np. nie założeniem zrywki na nadgarstek, może się dla „Kozaka” zakończyć niekontrolowanym staniem się kolejną gwiazdą YouTube… Życie bywa brutalne, a na wodzie trzeba uważać.
Małe pudełka z „Lidlówki” też mają sens…
Pozostaje na koniec nam kwestia finansowa, a i tutaj sprawa wygląda bardzo dobrze. Aktualnie w marketach budowlanych można kupić takie skrzynie w cenie około 150zł za sztukę. Dla mnie? Bomba. To jeden z lepszych moich zakupów wędkarskich ostatnich lat, choć producent tych skrzyń, projektując je, zapewne nie miał nic takiego na myśli. To tylko kolejny dowód na to, żeby rozwiązań technicznych dedykowanych swoim zainteresowaniom i pasjom, nie szukać tylko w dedykowanych im sklepach i ofertach znanych marek. Podchodząc do problemów nieszablonowo i kreatywnie, można znaleźć świetne rozwiązania za niewielkie pieniądze. I tego Wam wszystkim moi drodzy życzę.
Pakowna, praktyczna i tania… i nie z wędkarskiego…
Spodobał Ci się materiał? Możesz wesprzeć moją skromną osobę, stawiając mi wirtualną kawę… https://buycoffee.to/cykadaspinning/
Wideorecenzja PureLure Seabed SD-S752L+ na moim kanale YouTube
Spodobał Ci się materiał? Możesz wesprzeć moją skromną osobę, stawiając mi wirtualną kawę… https://buycoffee.to/cykadaspinning/
PureLure Seabed SD-S752L+ 2,26m 2-10g – Rock Fishing po chińsku, w kraju nad Wisłą…
Seria wędek Seabed od chińskiego producenta PureLure, to kije dedykowane tzw. „Rock Fishing’owi”. Korzystając z promocji kupiłem Seabed’a w jednej wersji. Nim skończyłem jego testy dokupiłem drugiego. Dlaczego? Można się chyba domyśleć, że najwyraźniej wędki te zrobiły na mnie dobre wrażenie. W teście tym opiszę lżejszy z dwóch aktualnie posiadanych przeze mnie kijów z tej serii. Na moje oko, są to wędki, które zdecydowanie warto poznać…
PureLure Seabed S752L+
Zacznijmy może od tego, czym w ogóle jest ten cały Rock Fishing? Mówiąc krótko, jest to odmiana wędkarstwa morskiego, ukierunkowana na połów ryb rafowych (przeważnie raczej niewielkich). Łowienie to odbywa się przeważnie z brzegu (często skalistego, stąd nazwa techniki) i prowadzone jest przy pomocy dość szerokiego spectrum przynęt.
Szczupak na haku. Nieduży. Jakieś 60+…
Jakie wędki stosuje się do takiego łowienia? Kije te muszą połączyć w sobie kilka istotnych cech użytkowych. Wędki te muszą być jednocześnie na tyle finezyjne, by podać i poprowadzić relatywnie niewielkie i lekkie wabiki dedykowane niewielkim rozmiarom łowionych ryb. Z drugiej strony kije te muszą charakteryzować się posiadaniem dużego zapasu mocy, co wiąże się z tym, że ryby morskie, nawet te relatywnie niewielkie, potrafią być bardzo silne, a i ryzyko trafienia mocarnego przyłowu jest tutaj całkiem spore.
Dłuższy dolnik monocoque daje wędce balans i dobre oparcie dla dłoni tak przy rzutach, jak i holach ryb.
Wędki te muszą zapewniać bardzo dobre zasięgi rzutowe, rzecz bardzo istotną przy morskich połowach brzegowych. Powinny również posiadać czułość i ciętość odpowiednią do skutecznego łowienia metodą opadu.
Gdy wszystkie te wymagania zbierzemy do kupy, wygląd kijów z serii Seabed, staje się dla nas nieuniknioną konsekwencją tychże wymagań. Przyjrzyjmy się zatem modelowi S752L+ krok po kroku…
Fuji TVS
Wędka ta ma 226cm długości. Blank kija z jednej strony charakteryzuje się delikatnym, cieniutkim topem (1,3mm średnicy). Z drugiej, dolnik tego Seabed’a to już 9,2mm średnicy. Dolnik wykonano w technologii monocoque i jest on relatywnie dość długi. Taka konstrukcja wpływa na lepsze przenoszenie drgań przez tę wędkę i zapewnia dobry chwyt przy mocnych, dynamicznych rzutach, jak i przy holu silnych ryb. Nie bez znaczenia jest też wpływ tego dolnika na dobre wyważenie tej wędki, której ogólna masa jest niewielka. Producent deklaruje, że kij powinien ważyć 104g. Waga elektroniczna ujawnia, że opis producenta jest nie tyle dokładny, co przesadnie skromny. Kij realnie waży 98,8g. To ponad 5g mniej niż deklaruje producent. Brawo!
Waga ponad 5g niższa od deklarowanej.
Sam blank wykonano z carbonów o relatywnie wysokich modułach. Producent podaje, że zastosował do jego konstrukcji maty 36T (zamiennie w materiałach pojawia się tutaj carbon T1100G (!) ), oraz 40T. Całość wzmocniono efektownym krzyżowym oplotem i uzbrojono w 10 niewielkich przelotek firmy Fuji z serii Alconite, w ramkach typu K.
Fuji Alconite
Dolnik kija uzbrojono w uchwyt kołowrotka Fuji TVS. Całość prezentuje wysoki poziom jakości wykonania, a design tej wędki podoba mi się bardzo. Jest „charakterny” ale nieprzesadny i wygląda bardzo nowocześnie. To ładny, efektowny kij.
Kij ten na sucho wydaje się bardzo szybki. Wędka dobrze leży w dłoni (antyfani TVS’a będą mieli inne zdanie…) i jest dobrze wyważona. Teraz pozostaje powiedzieć jak ten konstrukt sprawdza się w praktycznym działaniu. A jest o czym opowiadać…
TESTY UGIĘCIA:
Kij z jednej strony bardzo szybki, z drugiej progresywny. Udane połączenie mocy i finezji.
PureLure Seabed S752L+ w praktycznym użytkowaniu okazuje się delikatnym i progresywnym X-Fast’em. Wysokie moduły węgla, układ warstw w blanku i oploty robią tutaj swoje. Wędka jest z jednej strony bardzo szybka i piekielnie cięta. Z drugiej strony, pod rybami pracuje bardzo dobrze i świetnie je trzyma. Top wędki nie jest przesadnie spolegliwy, całość gnie się płynnie bez jakichkolwiek punktów przesztywnienia. Do tego dochodzi nam dolnik, który dysponuje zapasem mocy wystarczającym do spokojnego mierzenia się ze sporymi rybami. Taka charakterystyka tego blanku sprawia, że w kiju tym drzemie bardzo duży potencjał uniwersalności. Na wielkość tego potencjału składa się też kolejna cecha tej wędki – jej realny ciężar wyrzutowy.
Efektowne, wzmocnione dodatkowym carbonem połączenia składów.
Producent deklaruje CW tej wędki na zakres od 2 do 10g. Dołem, w zasadzie opis pokrywa się z rzeczywistością. W momencie zbliżania się do wartości 2,5g całkowitej masy przynęty, kij ten zaczyna się ruszać i rzucać. W miarę wzrostu masy zastosowanych wabików i w toku stosowania bardziej wymagających pod kątem prowadzenia ich rodzajów, wędka ta pokazuje swoje pazury. W przypadku przynęt miękkich i łowienia w opadzie, kij na spokojnie, na pełnym komforcie, ogarnia jeszcze wabiki ważące około 15g. Do tej wartości dysponujemy pełną dynamiką podbicia i zacięcia. Ale myliłby się ten, kto uznałby, że na ogarnięciu tematu gum i opadu, możliwości tego kija się kończą. W toku testów, miałem okazję kawał czasu twitch’ować tym kijem i muszę stwierdzić, że pomimo sporej w kontekście twitch’owania długości, tak kija, jak i samego dolnika, sprawuje się on przy tym po prostu doskonale. Niska waga, bardzo dobry balans i świetna charakterystyka części szczytowej, sprawiają, że kijem tym kapitalnie animuje się tak niewielkie twitche okoniowe w typie DUO Realis Rozante 63SP, jak i konstrukcje sporo większe w typie Megabass Vision Oneten Jr. mierzący przecież 98mm i ważący już 10,5g. Seabed zapewnia nam dynamiczne i bardzo przyjemne łowienie tego typu wabikami co, nie ukrywam, okazało się dla mnie lekkim zaskoczeniem.
Delikatny top wędki nie jest przesadnie spolegliwy, co sprawia, że kij dobrze radzi sobie z lekkim twitching’iem.
Wędka ta daje sobie radę również przy łowieniu na przynęty typu crank czyli wirówki, cykady czy wirujące ogony. Akcja tej wędki i bardzo udany balans pomiędzy finezją i zapasem mocy, czynią z niej prawdziwego multitoola, jeśli idzie o lekki spinning. Kij ten wywarł na mnie bardzo dobre wrażenie. Mając za sobą wcześniejszy kontakt z Seabed’em S762L (który jest kijem o zdecydowanie innej charakterystyce i stanie się bohaterem jednego z najbliższych testów) nie spodziewałem się czegoś takiego. Pozytywnego obrazu całości dopełnia czułość tego kija, która stoi na bardzo dobrym poziomie, oraz świetne zasięgi rzutowe. Pod wszystkimi najważniejszymi względami, kij ten okazuje się wędką kompletną – pozbawioną jakichkolwiek znacząco słabszych punktów.
Efektowny z każdej strony…
W toku testów tej wędki przerobilem szerokie spectrum okoniowych technik połowu i kij ten sobie z nimi wszystkimi dobrze radził. Trafił mi się też dzień, gdy zostałem zmuszony do tego by, niechętne większym przynętom szczupaki, łowić w sposób celowy tą właśnie wędką, na niewielkie przynęty gumowe i woblerki twitchingowe, które były remedium na niewielką aktywność ryb. Łowiąc w ten sposób ,bardziej martwiłem się o wytrzymałość dedykowanej okoniowaniu plecionki i cieniutkich wolframów niż o całość kija. Zapas mocy w dolniku pozwala na sprawne hole całkiem sporych ryb. W rękach wprawnego spinningisty ten kij to bardzo skuteczne i uniwersalne narzędzie.
Logo w kształcie lisiej głowy zaczyna się jednoznacznie kojarzyć z ciekawymi produktami.
PureLure Seabed w opisywanej wersji, aktualnie jest wyceniany na srogie 850 złotych. Przy częstych u tego producenta promocjach na jego firmowym sklepie, można jednak wyrwać te kije w cenach bliskich okolicom 400 złotych. Kupienie takiej wędki za takie pieniądze, należy potraktować jak bogaty prezent od Świętego Mikołaja. Stosunek jakość-cena jest po prostu miażdżący. Zwykle staram się tonować mój entuzjazm w trakcie pisania testów, ale w tym przypadku, nie widzę sensu silenia się na powściągliwość. Seabed w tej wersji to po prostu świetny kij, za śmieszne pieniądze. Koniec i kropka! Dociera to do mnie tym dobitniej, że dzisiaj właśnie dotarł do mnie, kupiony na testy, popularny, mocno hajpowany kij, dostępny na naszym rynku za podobne pieniądze. I tak teraz siedzę sobie i patrzę na tę bidę, i zastanawiam się, czy mam ochotę tracić te rzadkie dla mnie dni nad wodą na testowanie tego czegoś… Cóż… Decyzja zapadła. Wyniki poznacie za czas jakiś…
Świetna wędka…
Link do PureLure Seabed na sklepie firmowym:
https://s.click.aliexpress.com/e/_DlAjGIb
Spodobał Ci się materiał? Możesz wesprzeć moją skromną osobę, stawiając mi wirtualną kawę… https://buycoffee.to/cykadaspinning/